Thomas de Haas was in 1944 56 jaar, gehuwd en zonder beroep en woonde op de hoek van de Gerard Noodtstraat en de Hertogstraat. Hij was een van degenen die op 19 september 1944 zwaar gewond achterbleven op het Hertogplein, waar toen zwaar gevochten en geschoten is. In zijn dagboek tekende ziekenbroeder Rooyens aan:

"Ik geef Miek [Hochstenbach; ziekenzuster] een hand en zo gaat het met grote snelle sprongen tussen de talrijk verspreid liggende verminkte lichamen door. Zo moeten wij als 't ware over de een heenspringen om te zien, of een ander nog leeft. Ja hier, deze man leeft nog! Vlug een brancard! Gerikketik van mitrailleurs. De kogels fluiten door de lucht en slaan in tegen de gevels of het wegdek. Zo snel mogelijk de brancard in de auto en weg ..., weg uit deze hel! Hier te blijven zou gelijk staan met een poging tot zelfmoord. "

Maar het slachtoffer (Thomas de Haas) was er slecht aan toe en overleefde de aankomst in het ziekenhuis maar kort.

Bronnen: OSAN 19-30877; www.genlias.nl ; PK; Thijs Gras, Broeder in een brandende stad (2015), pp. 106-109.