Wim van der Veer was een zoon van Andreas Johannes van der Veer en van Henriette Maria Margaretha Schellings.  Hij was van beroep typograaf/boekdrukker. Zijn vader startte voor hem een drukkkerij, hoofdzakelijk bedoeld voor familiedrukwerk. Er waren drie personeelsleden en ook de dochter van Wim, Agaat, kwam na de mulo in de zaak werken. 

Samen met zijn broer André drukte Wim naast het familiedrukwerk ook illegale bladen en pamfletten in de kantoorboekhandel, annex drukkerij van hun vader in de Molenstraat 92-94 in Nijmegen. Wim werd samen met André en hun vriend Toon Fredericks eind april 1943 gearresteerd en op grond van hun oproep tot staking en verzet op 2 mei '43 door het Polizeistandgericht Gelderland-Overijssel te Hengelo ter dood veroordeeld. De volgende dag - op 3 mei 1943 - werd dit vonnis in het bos tussen Hengelo en Delden voltrokken. Hun graven zijn nooit gevonden.

Bron: OGS; J. Rosendaal, "Theo Dobbe en de Nijmeegse Knokploeg", in: Jaarboek Numaga 2008, 51-77; e-mail H.J.Hendriks 9 april 09 en P.Pelser 25 aug.09; RAN CDV 60; zijn naam staat vermeld op de  gedenksteen bij de voetbalclub Union in Nijmegen; bidprentje met foto`s van André en Wim op www.noviomagus,nl B206 ; V.Roothaan, "Gewapend verzet in Nijmegen 1940-45 "in: Nijmeegs Katern 2009, nr.2 ; Eric Theloosen,  artikelenreeks over de april-mei staking van 1943 in De Gelderlander 26 april tot 3 mei 1993 en 26 mei 1993. Bart Janssen, Het verdriet van Nijmegen 1940-1945 blz 1238 ev PK.